اولین کاریکاتور ایرانی در کدام مجله به چاپ رسیده است؟
در کدام مجله اولین کاریکاتور ایرانی به چاپ رسیده است؟
اولین کاریکاتور ایرانی که به چاپ رسید در کدام مجله بود؟
در کدام مجله اولین کاریکاتور ایرانی چاپ شد؟
نام مجله که اولین کاریکاتور ایرانی در آن به چاپ رسید؟
اولین کاریکاتور ایرانی در کدام مجله به چاپ رسیده است؟
1- روزنامه ادب
2- وقایع اتفاقیه
جواب: روزنامه ادب
توضیحات بیشتر:
کاریکاتور ایران در سال ۱۹۰۳ متولد شده است. یعنی ۷۰ سالی بعد از آمدن روزنامه و روزنامه نگاری از غرب به ایران. اولین روزنامه ای که در آن سال اقدام به چاپ کاریکاتور کرد روزنامۀ ادب، چاپ مشهد بود و این کاریکاتور اثر خامۀ یک تصویرگر به نام « حسین الموسوی، نقاشباشی آستان قدس رضوی » کشیده شده است.
اما از آنجا که این رشته از روزنامه نگاری در ایران سنت و سابقه ای نداشته است، همین کاریکاتور هم، که امضای یک نقاشباشی رسمی را در پای خود دارد، چندان نشانی از رنگ و بوی طنز و تصویر ایرانی ندارد. به ویژه که از کلاه فینۀ « مردم آسیا » و سایر خصوصیات تصویری این نخستین کاریکاتور ایران چنین بر می آید که باید الگو و سر مشق خارجی – احتمالاً عثمانی- داشته باشد. طبیعتاًً در نبود مکتب و مدرسه ای برای آمورش اصول و قواعد این حرفه، به ناچار مدت زمانی طولانی صرف تمرین و تجربه برای به دست آوردن رموز و ریزه کاری های آن گردیده است. از همین روی است که صفحات روزنامه های دورۀ مشروطیت ، سال ها جولانگاه سیاه مشق هائی است که هر از راه رسیده ای، که خود را کاریکاتوریست می پندارد، آن را سیاه کرده است. در نتیجه آنچه به عنوان کاریکاتور از این دوره به یادگار مانده، خطوط بچگانه ای است که برای سر در آوردن از معنی و مفهوم آن ها خواننده می باید یک مقالۀ سه صفحه ای داخل نشریه را می خواند تا منظور استاد را در می یافت. از همین روی است که ادوارد براون در کتاب تاریخ مطبوعات ایران خود ، در بخش روزنامه های طنز می گوید : چون در میان روزنامه های طنز این دوره کاریکاتور قابل اعتنائی نیافتم ، شش قطعه از کاریکاتورهای نشریۀ ملا نصرالدین، چاپ قفقاز را در اینجا می آورم.
با این حال برای این که روشن شود که آیا حق با براون بوده یا نه ما یک نمونه از « کاریکاتور» های آن دوره را در اینجا می آوریم که از روزنامۀ جنگل مولا انتخاب شده و در تهران انتشار یافته است.
باری ، در چنین شرایطی ، که بر این رشته از روزنامه نگاری ما حاکم بود، در سال ۱۳۰۳ خورشیدی، فردریک تالبرگ به ایران آمد. تالبرگ آلمانی الاصل (و به گفته ای سوئدی) بود. به قراری که فرامرز جودت ، در سپید و سیاه (۱۳۴۷) می نویسد، او در جوانی، قبل از جنگ جهانی اول در روسیه اقامت داشته و رموز نگارگری و تصویرسازی را هم در مدارس هنری شهر پتروگراد آن زمان، لنین گراد بعدی و سن پترزبوگ امروز، فرا گرفته بوده است .
اولین روزنامه ای که تصاویر طنز آمیز او را چاپ کرد روزنامۀ ناهید بود. تالبرگ در این تصاویر، که برخلاف معمول آن روزگار از پرداختی هنرمندانه و حرفه ای بر خوردار بودند، با نگاهی آلمانی مشکلات و مسایل آن روز ایران را مورد انتقاد شوخ طبعانه قرار می داد. اما بزودی روزنامۀ ناهید توقیف شد و تالبرگ به روزنامۀ قانون پیوست. از قضای روزگار عمر قانون هم چندان نپائید و به دستور دولت انتشار آن متوقف و مدیرش به اصفهان تبعید گردید. تالبرگ از آنجا به روزنامۀ امید رفت. در روزنامۀ امید بود که کاریکاتور های تالبرگ مورد توجه خوانندگان و محافل مطبوعاتی واقع گردید و به عنوان یک کاریکاتوریست هنرمند نامش بر سر زبان ها افتاد.
منبع:جدید انلاین
