ولادت امام حسن علیه السلام با چه روزی مصادف است؟
میلاد امام حسن مجتبی ع مصادف با چه روزی است؟
تولد امام حسن علیه السلام به چه اسمی نام گذاری شده است؟
روز ولادت امام حسن مجتبی مصادف با چیست؟
ولادت امام حسن چه روزی است؟
ولادت امام حسن (ع) مصادف با چه روزی است؟
1 - روز اکرام
2 - روز انفاق
جواب: روز اکرام
توضیحات بیشتر:
پیشواى دوم جهان تشیع که نخستین میوه پیوند فرخنده على (ع) با دختر گرامى پیامبر اسلام (ص) بود، در نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشود.پس از درگذشت پیامبر (ص) تقریبا سى سال در کنار پدرش امیر مومنان (ع) قرار داشت و پس از شهادت على (ع) شش ماه بر مسلمین خلافت کرد .
آن امام والامقام در طول عمر مبارک خود دو بار تمام ثروت و دارایى خویش را در راه خدا بخشید و سه بار تمام اموال خود را وقف کرد. به گفته مورخان ، امام حسن مجتبى(ع )، فردى شجاع، دلیر و مبارز بود و در غالب جنگ هایى که امام علی( ع) حضور داشتند آن حضرت نیز حضور داشت. امام حسن(ع ) مسئولیت امامت و رهبرى شیعیان را درفضایی نا بسامان و آشفته به عهده گرفتند. در این زمان امام (ع) به ناچار در برابر مکر معاویه قرار گرفت و ناچار شد صلح کند .
بی شک ارزش صلح امام حسن( ع )، با توجه به شرایط زمانی ومکانی خاص خود رخ داد ، کمتر از جنگ و شهادت امام حسین (ع) نبود . خیانت طرفداران ایشان ، تهدید و تطمیع های معاویه و نهایتا تشکیل مثلث زر و زور و تزویر باعث بروز وقایعی شدند که امام (ع ) را مجبور به امضای صلحنامه با معاویه کردند . در این شرایط امام مجتبى(ع ) منطقا و قاعدتا نمی توانست وارد مبارزه با معاویه گردد تا اینکه ایشان ناچار به پذیرش صلحِ تحمیلى شد.
بر اساس این صلحنامه ، حکومت به این شرط که به کتاب خدا و سنت رسول او و سیره خلفاى صالح، عمل کند به معاویه سپرده می شود. در ضمن ، پس از معاویه خلافت به عهده امام حسن(ع) واگذار می گردید. همچنین معاویه بر اساس این صلحنامه ملزم شد که دشنام دهی به امیرالمؤمنین على(ع ) و بد گفتن از ایشان بر منابر را ممنوع سازد .
در امان بودن یاران امام على (ع ) عدم تعرض به آنان و محفوظ ماندن جان و مال و فرزند و ناموس شان از هر گزندى از دیگر مفاد این صلحنامه به شمار می رفت . بی تردید می توان گفت صلح امام حسن(ع )، چهره واقعى معاویه را آشکار ساخت ودستگاه جور او را به مردم شناساند.
امام مجتبى (ع) در پاسخ شخصى که به صلح آن حضرت اعتراض کرد، انگشت روى این حقایق تلخ گذاشته و عوامل و موجبات اقدام خود را چنین بیان نمود: من به این علت حکومت و زمامدارى را به معاویه واگذار کردم که اعوان و یارانى براى جنگ با وى نداشتم. اگر یارانى داشتم شبانه روز با او می جنگیدم تا کار یکسره شود. من کوفیان را خوب می شناسم و بارها آنها را امتحان کرده ام. آنها مردمان فاسدى هستند که اصلاح نخواهند شد، نه وفا دارند، نه به تعهدات و پیمان هاى خود پایبندند و نه دو نفر با هم موافقند. بر حسب ظاهر به ما اظهار اطاعت و علاقه می کنند، ولى عملاً با دشمنان ما همراهند. انسانهای نیکوکار و باایمان، خود را در همه حال در محضر الهی میبینند و کارها و رفتار خود را در راه رضای خداوند انجام میدهند. شکرگزار نعمتهای پروردگار هستند و یکی از نمودهای سپاسگزاری از نعمتهای الهی را کمک به محرومان میدانند.
هفته اکرام با هدف تقویت روحیه عدالتخواهی، رفع تبعیض، گسترش فرهنگ محرومیتزدایی میان مردم و ایجاد ارتباط منسجم میان نهادها و سازمانهای مسئول در عرصه فقر و محرومیتزدایی تعیین شد.
ترویج سنتهای نیک و گسترش فرهنگ نیکوکاری و توجه به نیازمندان، مهمترین تکلیف مسئولان نظام مقدس اسلامی است که با تلاش دلسوزانه خود، گروههای محروم و مستضعف جامعه را یاری میرسانند تا همواره غیرتمند و شرافتپیشه زندگی کنند. توجه به دیگران و بر طرف ساختن مشکلات آنها، نه تنها موجب ایجاد آرامش و برقراری عدالت و امنیت در اجتماع میشود، بلکه زمینهساز رشد و پیشرفت جامعه است. خداوند در قرآن میفرماید:«به خدا و پیامبر او ایمان آورید و از آنچه شما را در (استفاده از) آن جانشین کرده است، انفاق کنید؛ زیرا کسانی از شما که ایمان آورند و انفاق کنند، پاداش بزرگی خواهند داشت.» نیز در جایی دیگر میفرماید: «در حقیقت، پروردگار است که روزی را برای هر کس از بندگانش که بخواهد، گشایش میدهد یا بر او تنگ میگرداند. هرچه انفاق کنید، عوضش را او میدهد و او بهترین روزیدهندگان است».همچنین در روایات متعددی، به لزوم احسان وانفاق به عنوان وظیفه اخلاقی و انسانی در جامعه اشاره شده است. برای نمونه، پیامبر اعظم صلیاللهعلیهوآله میفرماید: «یکی از حقیقتهای ایمان، انفاق کردن در حال تنگدستی است.»
امام علی علیه السلام نیز فرموده است: «شما به انفاق کردن آنچه به دست آوردهاید، محتاجترید تا به دست آوردن آنچه گرد میآورید». ایشان در جایی دیگر میفرماید:«خوشا به حال کسی که زیادی مال خویش را انفاق میکند». امام حسن مجتبی علیهالسلام در طول عمر خود، دوبار تمام اموال و دارایی خویش را در راه خدا به نیازمندان بخشید و سه بار ثروت خود را به دو نیم تقسیم کرد؛ نصف آن را برای خود نگه داشت و نصف دیگر را در راه خدا بخشش کرد. روزی مردی نیازمند نزد آن حضرت آمد، ولی از حاضران خجالت میکشید نیاز خود را به امام بازگو کند.از این رو، حضرت به او فرمود: نیازت را بر کاغذی بنویس و آن را به ما بده. چون مرد نیازش را نوشت و امام آن را خواند، با فروتنی تمام دو برابر آنچه را طلب کرده بود، به وی بخشید. برخی از کسانی که شاهد این صحنه بودند، گفتند: ای فرزند رسول خدا! این نوشته چه پربرکت بود. امام حسن علیهالسلام به آنان فرمود: «برکت این نامه برای ما بیشتر است؛ زیرا خداوند ما را شایسته انجام کار نیک قرار داده است. کار نیک آن است که بدون درخواست انجام شود»
منبع:کریاس
